La japana Eduk-Ministerio
decidis tutlande enkonduki en baz- kaj mez-lernejojn la
instruilon nomatan “kariera pasporto” en la lernojaro
2020. Laŭ tio, ĉiuj lernantoj ricevos la pasporton kaj uzos
ĝin dum la lerneja vivo. La Ministerio esperas, ke lernantoj
utiligos la pasporton por plani siajn celojn de lernado kaj
lerneja vivo.
En la pasporto lernantoj devas
skribi siajn celojn konkrete, ekzemple: “Mi akiru pli ol 80
poentojn en ekzamenoj de matematiko, mia malforta fako.”
aŭ “Mi ĉiutage min trejnu en futbalo pli diligente ol iu
alia membro por ke mi fariĝu regululo de futbala klubo”.
En la fino de ĉiu lernojaro la lernantoj mem taksas kiom ili
povis atingi tiujn celojn, kaj skribi la rezulton en la
pasporto.
Per la enkonduko de la paporto
la Ministerio celas alkutimigi lernantojn strebi al siaj
celoj en frua tempo kaj havigi al ili spontanecon kaj
ambicion por lernado kaj lerneja vivo.
En la pasporto por
mezelernejanoj estas paĝo por skribi la impresojn en la “labora
sperto” por ke ili konkrete pripensu sian estonton. Plie,
por malsuperlernejanoj oni planas aldoni la paĝon por skribi
“Kion mi deziras esti en la aĝo de 30 jaroj, kaj kion mi
faru por esti tia homo”.
Ĝis nun en mezlernejoj la
edukado por estonta kariero okazis nur per labora praktikado
en laborejoj. Do, multaj lernantoj ankoraŭ ne komprenas sian
talenton kaj taŭgecon por diversaj laboroj, kaj tial ili
havis emon elekti sian profesion sen firma konvinko tuj
antaŭ dungiĝo. Probable pro tio, ĉ. 30 procentoj el la
novaj dungitoj eksiĝis kun malpli ol 3 jaroj da dungotempo
pretekstante, ke ili ne taŭgas al la laboro aŭ laborejo.
Pro tio, jam en 2016 iuj
komitatanoj de la Centra Konsilio por Edukado opiniis, ke oni
enkonduku en lernejojn la instruilon, kiu pensigos lernantojn
pri sia estonta kariero. La Ministerio ĉi-foje decidis
enkonduki la pasporton tra la lando sekvante la ekzemplon de
la gubernio Akita, kiu jam enkondukis la saman sistemon en
2012 kaj gajnis grandan frukton — la lernantoj de Akita
havis pli grandan fieron aŭ memrespekton (7～11 procentoj)
ol tiuj de la tuta lando.
Krome, laŭ la Internacia
kompara enketo al supermezlernejanoj de Japanio, Usono,
Ĉinio kaj koreio, nur 44,9 procentoj el la japanaj lernantoj
respondis, ke ili pensas sin valora homo, dum pli ol 80
procentoj el la aliaj trilandaj lernejanoj respondis jese.
Tial, pere de enkonduko de la pasporto, la Ministerio celas
pensigi al japanaj lernantoj pri sia taŭgeco por laboro kaj
altigi ilian fieron.
novembro 2019
"Prorefreŝiga
libertempo" enkondukota
Laŭ la nove amendita Leĝo
pri Labor-normo, japanaj entreprenoj devas doni 5 tagojn da
pagata libertempo jare al siaj dungitoj. Tial japanaj
entreprenoj tendencas doni pli longdaŭran libertempon.
Aperis eĉ entreprenoj, kies dungitoj povas preni por siaj
laŭplaĉaj celoj, pagatan libertempon pli-ol-monatan. Tiun
oni nomas "sabbatical leave" (prorefreŝiga
libertempo) en la angla, kiu devenas de la pagata libertempo
por studantoj en la universitato Harvard en 1880 en
Usono, kaj disvastiĝis precipe en eŭropaj landoj.
En Japanio la sistemo de prorefreŝiga libertempo estas
enkondukita precipe en informteknologiaj firmaoj. Yahoo,
unu el ili, enkondukis la sistemon en 2013. En Yahoo
ĝis nun 158 personoj akiris tian libertempon. Ili
diversmaniere pasigis la tempon, ekzemple studinte alilande,
komencinte kromlaboron, aŭ pasiginte libere sen iu ajn celo.
Iu 41-jara dungitino prenis tri-monatan libertempon kaj
vojaĝis al Galapagoj por labori volontule por bestoprotekto.
Tie ŝi donis nutraĵojn al gigantaj testudoj, esploris la
nombron de individuoj de igvano, ktp. Ŝi diris, ke ŝi
speciale studis mediologion, kaj volis ankoraŭfoje
engaĝiĝi en la ekologia mondo. Pere de sia aktivado en
Galapagoj, kie ne ĉie oni povas uzi interreton, ŝi rekonis
la gravecon de interreto. Respondeculo en la personara sekcio
de Yahoo diris: "Mi sentas, ke multaj
spertintoj de la libertempo povis havi pozitivajn kaj
progresemajn laborkonceptojn ankoraŭfoje rekoninte kion ili
volis fari en sia laboro".
La firmao Tribalmedia en Tokio, kiu okupiĝas pri perreta
merkatiko enkondukis la sistemon de tia libertempo en la nomo
de "paradiza libertempo". Ties laborantoj povas
akiri unu-monatan libertempon en ĉiu kvina jaro. Tiu ĉi
libertempo jam fariĝis altefika rimedo por varbi novajn
dungitojn. Surprize, la prezidanto de la firmao Ikeda
Noriyuki mem rondvojaĝis sur biciklo en la Duoninsulo
de Miura.
Ankoraŭ tamen tro malmultas entreprenoj kiuj enkondukas tiun
ĉi libertempon. Eĉ en entreprenoj kun tiu sistemo, la
procento de la akirintoj restas en malalta nivelo, ĉ. 7,5
procentoj en Yahoo kaj ĉ. 20 procentoj en
Tribalmedia.
Komentas Murata Hiromi de la instituto Recruit
WorksInstitute jene: "Kvankam la sistemo
de prorefreŝiga libertempo tuj ne disvastiĝos en Japanio,
la ekzisto de entreprenoj enkondukintaj la sistemon havas
meriton por penetrigi en la socion la tendencon, ke ĉiu
laboristo povas longe libertempi."
oktobro 2019
Piana ludo
surstrata konsolas pasantojn
Ne estas malofte vidi pianojn
lokitaj en stacidomoj kaj grandaj parkoj en okcidentaj landoj,
ludatajn de iu ajn. Ankaŭ en Japanio disvastiĝis agadoj
disloki en publikaj spacoj stratajn pianojn, por agrabligi la
koron de preterpasantoj.
En urbo Jokohamo, de la 5-a horo matene ĝis la 24-a
noktomeze, iu ajn povas senpage ludi la pianon sur la publika
spaco en la subtera strato Marinard apud la stacio Kan'nai.
Ĉiutage ĉ. 100 personoj ludas la pianon. La planon
iniciatis komitato konsistanta el la administra kompanio de
la subtera strato ktp. La komitato senpage akiris de la
municipo nenecesan pianon. La reprezentanto de la komitato
diras; "Ŝajnas, ke viva muzikludo havas potencon
agrabligi la spacon. Do ni utiligos pianojn por revigligi la
straton".
La urbo Kobe decidis en marto konstante disponigi
stratan pianon en subtera strato, post la eksperimenta
instalo sukcesa. La urbo disponigas stratan pianon en kvar
lokoj. Por tio oni utiligis pianojn postlasitajn en fermitaj
infanĝardenoj ktp.
Krome, disvastiĝis agadoj varbi pianojn kaj donaci ilin al
diversaj lokoj. La propravola organizo Street PianoJapan
kun celo realigi viglan socion en la gubernio Kagoshima
komencis tiun agadon en 2011, kaj donacis kolektitajn pianojn
al lokaj butikstratoj kaj al la regionoj damaĝitaj de la
Granda tertremo en Nordorienta Japanio en 2011. En la cuname
damaĝita butikstrato "Minami Sanriku Sansan"
en la urbeto Minami Sanriku de la gubernio Miyagi,
lokaj infanoj ankoraŭ nun ĝoje ludas la pianon donacitan en
2013 kaj poste pompe ornamitan de la infanoj. Siatempa ĉefo
de la sindikato de la butikstrato lastatempe diris: "La
piano certe donis kuraĝon al ni, kvankam ni tiam lamentis
pri la katastrofo".
Plie, en la regionoj damaĝitaj de la Granda Tertremo kaj
Kjuŝuo kiuj ricevis la donacon de pianoj de la organizo Street
Piano Japan, ĉiujare okazigas funebrajn koncertojn
samtempe en la 11a de marto. La reprezentanto de la organizo Otsubo
Genki komentas: "Bela sono de piano havas potencon
kuraci kaj unuigi la korojn de homoj. Mi de nun daŭrigos la
agadon".
Pri la populariĝo de strataj pianoj, Takahashi Kazuo,
profesoro de la Universitato Kinki kiu speciale
studas pri turisma merkatiko, komentas jene: "Iu ajn
povas ĝui stratan pianon kaj povas esti, ke naskiĝos
intimaj rilatoj inter pasantoj, kiuj hazarde renkontis unu la
alian. Se oni projektus eventon rimarkinte tiun ĉarmon de
strata piano, oni povos utiligi ĝin kiel unu el la turismaj
riĉfontoj".
aŭgusto-septembro
2019
Kuracisto sen loĝdomo rondiras la tutan landon
La kuracisto Nakamura Gen
ne havas sian domon nek fiksan laborejon. Oni povas nomi lin
"sendependa kuracisto", t.e. kuracisto kiu
libervole laboras en diversaj medicinaj institucioj tra la
tuta lando. Tie li laboras dum unu tago aŭ ne pli ol kelkaj
semajnoj laŭokaze. Li kutimas serĉi en retejo pri medicinaj
institucioj por dungi kuracistojn, por decidi sian sekvantan
laborejon. Ankaŭ ĉiutagajn tranoktejojn li decidas per
retejo peranta popoldomajn gastejojn.
Tian liberan vivon li komencis dum li ricevadis trejnadon
kiel profesia kuracisto. Iun tagon li ne povis eniri en sian
apartamenton perdinte la ŝlosilon. Sen trovi alian metodon,
li tranoktis en popoldoma gastejo en Tokio. Tiam li renkontis
usonaninon kiu rondvojaĝis tra la mondo. Ŝi estis gajnanta
sian vivkoston donante lecionojn pri statistiko per reto. La
vivstilo de tiu usonanino havigis al li ideon pri rondira
vivo de popoldoma gastejo al popoldoma gastejo en diversaj
regionoj. Li do ĉesis loĝi en apartamento kaj ĉiutage
vizitadis tiaman trejnejon el gastejo en la metropola regiono.
Por li, tia "senhava vivo" estis pli agrabla ol li
antaŭe supozis, kaj profunde pensigis lin pri la vivstilo
kiel kuracisto.
Promenante tra la retejoj varbantaj kuracistojn, li forte
sentis, ke multaj medicinaj institucioj en lokaj regionoj
falas en malfacilegajn statojn pro manko de kuracistoj. Li do
pensis, ke li povos fari pli merithavan laboron kiel
kuracisto pli en lokaj regionoj ol en grandaj urboj, kaj ke
li povos facile kaj konstante havi siajn laborejojn pere de
reto. Do, en printempo 2018, fininte trejnadon li efektivigis
sian planon fariĝi sendependa kuracisto, kiu rondiras de
urbo al urbo, portante nur dorsosakon en kiu pakita estas
blanka vesto, stetoskopo kaj iom da vestaĵoj.
Kiam grandega tertremo okazis en Hokajdo en
septembro 2018, li hazarde restis tie, kaj tuj vizitis
rifuĝejojn en la urbo Tomakomai. Tie dum kelkaj
tagoj li faradis medicinajn ekzamenojn al venintaj loĝantoj,
dum malfruiĝis alveno de medicinaj trupoj kontraŭ
katastrofo, pro elektropaneo en la vasta areo.
Li ankoraŭ ne decidas kiel kaj kie labori en estonteco, sed
precipe deziras kontribui al regiona kuracado kiel unu el
siaj vivoceloj. Li volas iam enloĝiĝi ien, sed nun ankoraŭ
ne pensas pri sia fiksloĝejo.
Iu antaŭulo de Nakamura en la trejnada periodo, nun
laboranta en universitata hospitalo en Tokio, diras: "La
ekzisto de interreto ebligis al li fari vivstilon kiel la lia.
Mi volas kuraĝigi lin, kvankam li estas unika kuracisto en
la nuna medicina mondo".
julio 2019
helpi grandaĝulojn
klasigi rubaĵojn
Ĉiujare maljunuloj pliiĝas
en Japanio, tial neeviteble multiĝas maljunuloj kun
malfacilo klasigi rubaĵojn laŭ materialoj kaj porti ilin al
rubejoj en difinitaj tagoj, nur per sia forto, pro malsaniĝo,
kadukiĝo, demenciĝo k.a.
Nun en Japanio estas ĉ. 50 milionoj da familioj, kaj kvarono
el ili estas maljunulaj familioj, nur kun homoj 65-jaraj aŭ
pliaĝaj. De tiuj maljunulaj familioj, en ĉ. duono maljunul(in)oj
vivas solaj.
Sub tiuj situacioj, iuj lokaj municipoj vizitas la domojn de
maljunuloj suferantaj je ordigo de rubaĵoj, kaj helpas ilin
por ke ili povu forĵeti rubaĵojn laŭ lokaj reguloj. La
Ministerio pri la Medio do decidis elfari principon por
plivastigi tian subtenadon fare de la municipoj. Tamen, laŭ
enketo farita de la Nacia Instituto pri Mediaj Problemoj
farita en 2015, al municipoj tra la lando, nur ĉ. 23
procentoj el ili havas subtenajn sistemojn por rubaĵaj
problemoj.
La urbo Nagareyama de la gubernio Chiba
komencis tiun subtenan sistemon en 2012. Tieaj geedzoj (86-jara
viro kaj 83-jara virino), kiuj komencis ricevi la subtenan
servon en aŭtuno 2018, diris pri la avantaĝo de la sistemo:
"Ĉiusemajne vizitas nin entreprenisto de purigado
konsignata de la urbo, kaj ili senpage kolektas niajn
rubaĵojn enmetitajn en rubaĵejon instalitan en nia tereno.
Plie, flegaj helpantoj de la urbo vizitas nian domon 5 fojojn
ĉiusemajne kaj helpas nin en la klasifiko de rubaĵoj".
Antaŭ ol la uzo de la servo, la malsanemaj geedzoj bezonis
kelkajn minutojn por porti rubaĵojn al la amasigejo de
rubaĵoj, ĉ. 35 metroj for de la domo. La uzantoj de tiu ĉi
sistemo, tamen nun estas sub 0,4 procentoj de la entute 45
000 loĝantoj, 65-jaraj kaj pli, en la urbo.
La Ministerio pri la Medio
tial konkludis, ke oni devas urĝe solvi tiun problemon
fortigante la subtenan sistemon. Pro tio la Ministerio
esploris aktualajn statojn de la subtena sistemo en la
municipoj tra la lando, kaj intencis publikigi la rezulton de
la enketoj ĝis la fino de marto. En aprilo la Ministerio
komencis konsiliĝi kun kelkaj municipoj, kiuj ne havas la
subtenan sistemon pri forĵeto de hejmaj rubaĵoj, kaj
intencas elfari la gvidlinion pri la subtena sistemo ĝis la
fino de la sekvanta marto.
Tia subtena sistemo ankaŭ efikas por trovi abruptan morton
de soluloj, ĉar oni regule vizitas la domojn de grandaĝuloj
por kolekti rubaĵojn. Ekzemple, en la urbo Shimotsuke
de la gubernio Tochigi, membroj de la Centro de
Grandaĝaj Talentuloj, konsignataj de la urbo pri la kolekta
projekto de hejmaj rubaĵoj, kutimas akcepti rubaĵojn ĉe la
vestibloj de domo, interŝanĝante saluton kun ili. Laŭokaze
la membroj devas sciigi parencojn de la loĝantoj pri iliaj
malsanaj statoj.
junio 2019
La nova erao-nomo “Reiwa”
La unuan de majo la
erao -nomo (japan-propra nomo de erao) ŝanĝiĝis de
“Heisei” al “Reiwa”. La
erao-nomo estas daŭre uzata en Japanio dum pli ol
1370 jaroj de tiam, kiam la tiama imperiestro uzigis
la unuan eraonomon “Taika” en la jaro
645. Ankoraŭ nun la erao-nomo estas eĉ devige uzata
en oficialaj dokumentoj en Japanio.
La unua erao-nomo
en la mondo estis adoptita en Ĉinio en la 2-a jarcento
antaŭ Kristo kaj post tiam la kutimo doni titolojn al eraoj
disvastiĝis en regionoj, kiuj uzis ĉinajn literojn kiel
Japanio, la Korea Duoninsulo, Vjetnamio k.a. Tamen, nun nur
Japanio konservas tiun ĉi sistemon.
La ĝisnunaj erao-nomoj en Japanio estis ofte ŝanĝitaj eĉ
dum la reĝado de tiamaj imperiestroj pro diversaj kaŭzoj.
Tamen kiam nova registaro establiĝis en 1868, ĝi ŝanĝis
la erao-nomon al Meiji kaj surtronigis novan
imperiestron, kaj deklaris, ke de nun unu imperiestro uzados
unu erao-nomon. Oni do ŝanĝis la eraonomojn Meiji,
Taisho kaj Showa tuj post la forpaso de
tiamaj imperiestroj. Ĉi-foja ŝanĝo de erao tamen okazas ne
pro forpaso sed pro tio, ke la imperiestro Akihito
intencis mem retiriĝi ne atendante sian forpason.
Do, problemis la tempo de publikigo pri nova erao-nomo.
Kelkaj homoj opiniis, ke ĝi devas esti publikigita en la
tago kiam la erao komenciĝos same kiel “Heisei”.
La registaro tamen decidis anticipe publikigi ĝin antaŭ la
ŝanĝo por laŭeble ne kaŭzi konfuzon en la nacia vivo.
Do, la 14-an de marto 2019, por elekti la novan erao-nomon la
registaro formale komisiis al pluraj erudiciuloj elpensi
kandidatojn de la nomo, kaj ekzameninte proponitajn nomojn
fine elektis ses kandidatojn en la fino de marto.
La antaŭtagmeze de la 1-a de aprilo, la registaro havis
kunsidon kun naŭ kleruloj por aŭskulti iliajn opiniojn kaj
poste en la kabineto oni decidis la novan erao-nomon.
Laŭ la klarigo de SUGA Yoshihide, la Kabineta
Sekretario kiu publikigis la novan erao-nomon la saman tagon
(foto), la eraonomo devenas de “Manyoshu”, la
plej malnova utaaro kompilita antaŭ ĉ. 1200 jaroj. La
literoj “rei” kaj “wa” estis
elektitaj el la antaŭparolo de 32 utaoj pri umefloroj en la
“Manyoshu”. La ĉefministro ABE Shinzo
klarigis, ke “Reiwa” signifas “belan harmonion”
kaj enhavas kuntekston ke kulturo naskiĝos kaj kreskos inter
homoj kiuj prizorgos unu la alian en bela maniero.“Reiwa”
estas la 248-a erao-nomo en Japanio. Ĉiuj ĝisnunaj erao-nomoj
devenis de ĉinaj klasikaĵoj, sed ĉi-foje oni unuafoje
citis japanan klasikaĵon.
majo 2019
Murakami Haruki
donacos siajn kolektojn
La 4an de oktobro 2018, japana
populara verkisto MURAKAMI Haruki anoncis en
intervjuo, ke li donacos aŭ deponos siajn verkaĵojn,
manuskriptojn, diskojn kaj aliajn posedaĵojn al la
Universitato Waseda. Murakami fariĝis
studento de ties literatura fakultato en 1968, kaj vizitadis
ĝin dum 7 jaroj (ordinare, 4 jaroj) por fini la tutan kurson.
La jaro 2018 do estis la 50-a datreveno de lia studentiĝo.
Murakami diris en la intervjuo: "En la
universitato mi speciale studis pri teatro kaj filmo. Pro tio,
mi ofte vizitadis la Teatran Muzeon de la universitato Waseda
precipe por legi malnovajn scenarojn".
Li plie diris: "Mi pripensadis kie konservi miajn
posedaĵojn sinsekve multiĝantajn, de antaŭ 4 aŭ 5 jaroj,
ĉar pli malfaciliĝis enmeti ilin en mian domon kaj oficejon.
Rezulte, el kandidatoj, mi elektis la Universitaton Waseda,
en kiu mi povis longe pasigi signifoplenan studentecon".
Murakami intencas amase deponi siajn librojn kaj
materialojn por utiligi ilin por la studo de literaturo kaj
la internacia interfluo de kulturoj, kaj la universitato
informita pri tio komencis konsiliĝi kun li.
La deponotaj materialoj enhavas liajn verkojn, tradukaĵojn
de liaj libroj en multaj landoj, liajn manuskriptojn, kaj la
dekkelkmilojn da diskoj hobie kolektitaj. La universitato
intencas grupigi ilin kaj bloke administri ilin kiel "Kolekton
de Murakami Haruki" (provizore nomata). Pro tio,
la universitato planas establi studcentron pri lia literaturo
apud la Teatra Muzeo. En la intervjuo, la rektoro de la
universitato Kamata Kaoru diris, ke li volas
kreskigi la studcentron al vizitenda loko por la amantoj kaj
studantoj de la literaturo de Murakami.
Murakami dankis al la universitato pro la akcepto de
sia propono, ĉar ankaŭ li timis, ke liaj posedaĵoj iam
disiĝos pro tio, ke li ne havas infanon. Li esperis, ke la
studcentro fariĝos agrabla kaj libera loko por la internacia
interfluo de literaturo kaj kulturo. Li plie esprimis sian
deziron iam okazigi koncerton per siaj diskoj.
Nu , Murakami kutimas komenci verkadon ĉ. je la 4-a
ĉiumatene aŭskultante muzikojn. Tiujn muzikojn li elektas
el volumeno da diskoj kolektitaj dum pli ol duonjarcento. Por
li estas granda ĝojo elekti tiujn diskojn antaŭnokte kaj
meti ilin ĉe la kapo de lito antaŭ enlitiĝo. Li estas fame
konata kiel muzik-amanto, kaj ĝis lia debuto kiel verkisto
li administris ĵazkafejojn. Aperas do diversaj nomoj de
muziko en liaj verkoj.
aprilo 2019
Problemas
plastaj rubaĵoj
Lastatempe oni timas, ke
forĵetitaj plastaĵoj donas malbonan inf luon al la ekologia
sistemo kaj al nia vivo. Interalie, plastaj rubaĵoj enf
luintaj en la maron plimalbonigas la maran poluadon.
Plastaĵo
tre malrapide malkombiniĝas en la naturo. El tio rezultas,
ke fiŝoj manĝas pecojn da plastaĵo, prenante ilin por
nutraĵoj. Tiuj pecoj estas ofte trovitaj en fiŝoj kaptitaj
kaj sekve manĝataj. Oni do timas, ke ili malbone influos al
la sano de la manĝintoj.
Pro
tio, kelkaj kafejoj, restoracioj, hoteloj k.a. komencis
laŭeble ĉesi uzi plastaĵon. Ekzemple, la monda kafej-ĉeno
Starbucks publikigis, ke ĉiuj ĉenbutikoj en la
mondo ĉesos la uzadon de plastaj ŝalmoj ĝis la fino de
2020. La restoracio Lousiana Cafe en Dotonbori,
Osako ŝanĝis al papero, la materialon de ŝalmoj por la
trinkaĵoj kiujn klientoj elportos el la restoracio. La
administranto de la restoracio diras:“Paperaj ŝalmoj estas
ĉ. 5 aŭ 6-oble multekostaj ol plastaj ŝalmoj, kaj ni
bezonas aldonan elspezon, sed nia celo estas restoracio kiu
antaŭ ĉio konsideras, ĉu tio estas bona por la medio”.
Al
tia tendenco rapide nuligi plastajn ŝalmojn, handikapitoj
tamen timas, ke la tuta nuligo rezultigos maloportunaĵojn al
ili. La handikapitoj, kiuj ne povas libere movi sian kapon
ĉiam kunportas kelkajn plastajn ŝalmojn flekseblajn por
trinki akvon k.a. Tiuj ŝalmoj estas vivnecesaj por ili.
Isobe
Atsuhiko, profe soro de la Universitato de Kjuŝuo ,
bone informita pri mara poluado per plastaj rubaĵoj diras:
“Ŝalmoj montras nur unu parton de plastaĵoj. Ni devas
restigi nur plastaĵojn nemankigeblajn por nia vivo kaj
neinterŝanĝeblajn per aliaj aĵoj aŭ metodoj”.
Pri
la malbona influo al la natura medio de plastaĵoj, usona
kompanio inventis ŝalmon el algo, kiun oni povas manĝi post
la uzo, pensante ke tia ŝalmo estas la plej mediafabla. Tiuj
personoj, kiuj manĝos tiujn ŝalmojn post la trinko nepre
kaptos grandan atenton de la rigardantoj.
marto 2019
Turisma buso Hatobasu
tra Tokio por 70
jaroj
Hatobasu, t.e. "kolombo-buso"
estas fame konata marko de turisma buso, rondkuranta tra
turismaj vizitaĵoj en Tokio. La origina firmao de Hatobasu
establiĝis en 1948, kiam la ekonomio reviviĝis post la Dua
Mondmilito. En 1949 ĝi dungis 5 ĉiĉeroninojn kaj komencis
regulan veturadon de Hatobasu. Nun aktivas ĉ. 160
ĉiĉeroninoj kiuj gvidas turistojn al multaj turismaj
vidindaĵoj en la urbocentro. En 1963 la kompanio ŝanĝis
sian nomon mem al Hatobasu memore al la marko de
kolombo, jam de antaŭe pentrita en la bus-flanko. La firmao
ankaŭ unuigis la karoserian koloron al flavo.
Ĝis nun totale pli ol 50
milionoj da homoj uzis la servon de Hatobasu. La
jara nombro de la uzantoj atingis ĉ. 1,23 milionon en junio
1965, kaj superis la pasintajn rekordojn, precipe dank' al la
okazigo de la Olimpikoj en Tokio en 1964. En la 1990-aj jaroj
tamen ne glate multiĝis la uzantoj, precipe post "la
krevo de bobela ekonomio". Sed en junio 2013, la jara
nombro de la uzantoj fine superis 900 000 homojn, unuan fojon
post 1990. Ŝajnis, ke la malfermo de la Tokyo Skytree
(nova televidoturo en Tokio) k.a. kontribuis al la rekresko.
Post tiam en Tokio sinsekve
aperis vidindaĵoj kaj altiraĵoj por turistoj; ekzemple, la
Nacia Muzeo de Okcidenta Arto estis registrita en la liston
de la mondaj heredaĵoj de Unesko en 2016, kaj la malfermo de
la kompleksa komerca domego "GINZA SIX".
La firmao raportis en 2018, ke la nombro de la Hatobasu-uzantoj
superis 890 000 homojn.
Plie, krom stereotipaj
itineroj en Tokio, kun vizito al Asakusa, Tokia Turo
k.a., la firmao preparis diversajn unikajn planojn. Ekzemple,
ĉe vizito al drinkejoj, en kiuj belfiguraj kelneroj
plezurigas virinajn klientojn, en Kabukicho,
turistoj povas malmultkoste amuziĝi kune kun la kelneroj.
Lastatempe pli kaj pli multiĝas japanaj turistoj, kiuj ĝuas
turismon en nokto, utiligante la liberan tempon akiritan post
malmultiĝo de kromtempa laboro. Tiaj kutimoj probable dankas
al la tendenco plibonigi la viv- kaj labor-stilon de japanaj
laboristoj.
Restas malpli ol 17 monatoj
ĝis la Tokiaj Olimpikoj kaj Paralimpikoj en 2020. Do, Tokio
plie altiros atenton de la mondo. Iu membro de la firmao Hatobasu
diras: "La Olimpikoj estas granda okazo por plie sciigi
la buson ankaŭ al alilandanoj. Ni intencas elpensi bonajn
ideojn por plimultigi la uzantojn".
Februaro 2019
Serĉu estontan edz(in)on en Sento!
Lastatempe
aperis diversaj unikaj eventoj por homoj hastantaj edz(in)iĝi.
Inter alie, altiras grandan atenton la evento nomata
Renkontiĝo pere de utao en Sento (publika
banejo en Japanio) .
Viraj
partoprenantoj eniras en viran banejon, inaj en inan,
separitan de muro, tamen voĉoj estas interaŭdeblaj. La
viroj kaj la inoj laŭvice aŭdigas al la alia banejo
sian memversitan utaon, t.e. japanan klasikan poemon el
kvin versoj. Aŭskultante la utaojn la partoprenantoj
juĝas, ĉu tiuj versantoj plaĉas al ili, surbaze de la
enhavo de utao kaj la voĉtono de la versantoj.
De la antikva
tempo, japanaj gejunuloj kutimis kolektiĝi en specifikaj
lokoj kaj amindumi pere de interparolo de utaoj.
Renkontiĝo pere de utao en Sento do imitis tiun
romantikan kutimon, kaj fiksis la lokon de la evento en
Sento, kie banejoj por viroj kaj virinoj estas mure
apartigitaj.
Tiun ideon
kreis s-ro Mutsu Satoshi kiu havas diversajn
titolojn kiel socia eksperimentisto, turisma planisto.
Laŭ Mutsu, la evento okazis dek fojojn ĝis nun
precipe en la Kansaja regiono kaj sume ĉ. 150 homoj
partoprenis, kaj rezulte 21 paroj naskiĝis. Mutsu komencis
tiun ĉi novan eventon en decembro 2015 por helpi sian
amikon, kiu suferas de la malmultiĝo de junaj vizitantoj
al Sento, por elpensi bonan ideon allogi
gejunulojn.
La tagon de
la evento, la viroj kolektiĝas en Sento je
indikita horo, kaj virinoj en alia indikita horo, por
bari antaŭan renkonton. La organizantoj asignas al ĉiu
la numeron kiel "viro, unu" kaj "virino,
unu", kaj donas al ili akvorezistan paperfolion kaj
skribilon. Sekvante, la organizantoj donas "temon"
de utao al ili, ekzemple: "la unua amo". Laŭ
la temo la partoprenantoj versas kaj notas ĝin sur la
folio. Viroj kaj virinoj alterne laŭte voĉlegas ĝin.
Aŭdinte
ĉiujn utaojn, ĉiu viro kaj virino skribas sur la folio
la numeron de la virino aŭ viro, kies utao estas la plej
preferata. Post eliro el la Sento la organizantoj
kolektas la foliojn, kaj publikigas la komparan rezulton.
Laŭ la regulo de la evento, naskiĝas amanta paro,
ekzemple, kiam s-ro 2 kaj f-ino 4 notis la alian numeron
reciproke, Tiuokaze ili estas permesataj kontakti unu la
alian.
Laŭ Mutsu:
"La evento tute diferencas de multaj similaj eventoj
en kiuj partoprenantoj publikigas sian privatecon
inkluzive de laboro, jara enspezo, hobio ktp, kaj kiam
ili malsukcesis akiri amik(in)on, ili estos deprimitaj de
la malsukceso, pro la penso, ke ili estus tute
malakceptitaj en ĉiuj flankoj. Nia evento tamen aŭdigas
al la partoprenantoj nur utaon kaj voĉon. La psika ŝoko
en la okazo de la malsukceso eble estas malpli granda ol
la aliaj eventoj".
Januaro, 2019
14-jara aminda portretisto MONDOKUN
Lastatempe akiris grandan
popu-larecon ilustraĵoj pentritaj de 14-jara
submezlerneja knabo Okumura Mondo (plumnomo:MONDOKUN).
Lia nomo devenas de la itala "mondo" samsignifa
al esperanta vorto. Al aminda MONDOKUN bone
sidas blua bereto kiun li ĉiam portas.
En sia infaneco ĝis la 1-a lernojaro de submezlernejo li
estis fama friponeto. Tamen laŭ lia patro Bogey,
liaj instruistoj hezitis severe riproĉi lin ĉar lia
petolado estis senmalica. Li memvole komencis pentri
ilustraĵojn en la aĝo de 3 jaroj. Krome, ekde la
infaneco Mondo sekvis sian patron al muzikkluboj, kie li
laboris, kaj petite de liaj kamaradoj MONDOKUN
kutimis pentri al ili portretojn. Ekde la 4-a lernojaro
de elementa lernejo li ĉiutage faris portreton el foto,
kiun lia patro elektis el inter tiuj de siaj preferataj
aktoroj kaj muzikistoj kaj donis al li por kreskigi lian
talenton.
Ĉiujn nove desegnitajn
ilustraĵojn MONDOKUN publikigis en sia blogo.
Ili pli kaj pli akiris atenton de la blogo-sekvantoj.
Ankaŭ eldonejoj komencis senĉese peti, ke li pentru
ilustraĵojn por siaj eldonaĵoj. En 2014 MONDOKUN
eldonis la unuan albumon. Samjare li ankaŭ ilustris la
bone vendatan esearon "Shinijitaku (Preparo
por morto)" de fama verkisto Setouchi Jakucho.
Li publikigis siajn ilustraĵojn ankaŭ en ekspoziciejoj
en Tokio, Tajvano kaj Singapuro.
MONDOKUN diras,
ke li neniam zorgas pri la reago kaj humoro de homoj
pentrataj. Li senĝene detale desegnas eĉ iliajn
neflegitajn barbojn senatente restantajn sub nazo kaj sur
makzelo. Li diras: "Nun estas granda ĝojo por mi
antaŭsupozi reagon de miaj modeloj, kiam ili unuafoje
vidos siajn portretojn". Lastatempe li petole
aldonas al portreto imagitan figuron de gardanta spirito,
kiu onidire ŝvebas malantaŭ ĉiu persono. Laŭ li, la
spirito nebule aperas malantaŭ modelo dum lia pentrado.
Kredu lin gesinjoroj!
MONDOKUN ankoraŭ
ne pensas pri sia estonto, sed diras: "Lastatempe mi
interesiĝis pentri ne nur portretojn sed ankaŭ
pejzaĝojn". MONDOKUN lastatempe fariĝis
15-jara. Kiajn interesaĵojn li nove trovos per siaj
klaraj pupiloj?
